Tagi
Domy niskoemisyjne to budynki, które skonstruowane są tak, aby zmniejszyć ilość wydzielanych do otoczenia substancji szkodliwych, w tym produktów spalania. W praktyce buduje się je na dwa sposoby: bezpośrednio, poprzez instalację ekologicznych źródeł ciepła i pośrednio, poprzez ograniczenie zużycia energii i możliwość jej ponownego wykorzystania.
Ograniczenie emisji szkodliwych substancji do atmosfery można uzyskać poprzez:
wprowadzenie ekologicznych źródeł ciepła,
montaż systemów rekuperacji (odzysku) energii,
użycie przyjaznych dla środowiska materiałów budowlanych,
ograniczenie zużycia energii,
lepsze wykorzystanie dostępnych mediów itd.
Na niskoemisyjność budynku ma wpływ zastosowana w nim instalacja grzewcza, ale nie tylko. Oprócz niej domy niskoemisyjne wyposażone są również w systemy oferujące możliwość odzyskiwania części zużytej energii. Przypatrzmy się dostępnym na rynku rozwiązaniom, których celem jest optymalizacja bilansu energetycznego w budynku.
Przejście z kotłów na paliwo stałe (zwłaszcza węglowych) na instalacje gazowe to krok milowy na drodze do niskoemisyjności. Ogrzewanie gazem jest — od strony technicznej — bardzo proste. Ekologiczny gaz dostarczany jest do paleniska, w którym znajduje się iskrownik. Po wytworzeniu iskry paliwo zapala się, a uzyskana energia cieplna przenika (poprzez wymiennik) do instalacji grzewczej. W przeciwieństwie do węgla spalanie gazu nie powoduje powstawania związków siarki. Z kolei ilość powstałego dwutlenku węgla jest znacznie niższa.
Obecnie na rynku znajdują się dwa podstawowe rodzaje kotłów gazowych:
jednofunkcyjne, które przeznaczone są wyłącznie do podgrzewania wody w instalacji grzewczej,
dwufunkcyjne, które oprócz tego podgrzewają wodę użytkową.
W jednym i w drugim przypadku kotły na ekologiczny gaz wyposażone są w zaawansowane systemy sterowania. Niska bezwładność cieplna i automatyzacja systemu pozwalają znacznie ograniczyć straty energii.
Ograniczenie emisyjności budynków mieszkalnych polega w dużym stopniu na wykorzystaniu dostępnych zasobów energii cieplnej. Pompa ciepła do domu niskoemisyjnego to urządzenie, które — w zależności od wariantu — pobiera je z powietrza lub gruntu. Powietrzne pompy ciepła transportują energię cieplną bezpośrednio do czynnika roboczego wykorzystywanego w instalacji grzewczej. Z kolei urządzenia gruntowe wykorzystują w tym celu glikol. Czynnym elementem układu pompy jest sprężarka, która pobiera energię elektryczną o określonej mocy. Jej stosunek do energii pobranej z gruntu lub powietrza określa współczynnik COP (ang. Coefficient Of Performance). Im jest on większy, tym efektywniej pracuje pompa ciepła do domu niskoemisyjnego.
Kolektory słoneczne. To zeroemisyjna technologia, która konwertuje energię promieniowania słonecznego na ciepło użytkowe. Dzięki niemu można w okresie letnim zaspokoić nawet 100 procent zapotrzebowania gospodarstwa domowego na ciepłą wodę, a średni poziom uzyskanych oszczędności w okresie wiosna — jesień wynosi aż 65 procent. Inwestorzy prywatni wybierają najczęściej kolektory płaskie, które można łatwo zainstalować na dachu budynku.
Systemy rekuperacji ciepła z powietrza. Domy niskoemisyjne coraz częściej wyposażane są w system odzyskiwania ciepła, który połączony jest z wentylacją mechaniczną. Instalacje te składają się z kanałów nawiewnych i wywiewnych i rekuperatora. Zadaniem tego ostatniego jest odzyskiwanie ciepła z powietrza, które jest zużyte i opuszcza budynek. W jego miejsce nawiewane jest powietrze z zewnątrz, które jest ogrzewane za pomocą wymiennika. Zastosowanie rekuperacji pozwala ograniczyć straty energii nawet o 50 - 70 procent i to z uwzględnieniem energii niezbędnej do zasilania wentylatora.
Systemy rekuperacji ciepła z wody. Ten sam system można zainstalować w odniesieniu do instalacji wod-kan. W tym przypadku zużyta, ciepła woda może posłużyć do ogrzewania wody pobieranej z sieci. Dzięki temu do kranu trafia ciecz wstępnie podgrzana o temperaturze nawet 35 stopni Celsjusza. Atutem tego rozwiązania jest pełna niezależność obydwu systemów. Woda zimna nie miesza się z wodą ciepła i tym samym nie ma ryzyka jej zanieczyszczenia. Za pomocą rekuperacji wody można zaoszczędzić nawet 60 procent energii zużywanej do podgrzewania c.w.u.
Zaopatrzenie w wodę. Idea niskiej emisyjności wiąże się też z ograniczeniem zużycia wody przez gospodarstwo domowe. Domy niskoemisyjne często korzystają z zewnętrznych zbiorników na deszczówkę. Ich zadaniem jest magazynowanie wody niezbędnej np. do podlewania ogrodu. Dużym udogodnieniem jest też własne ujęcie wody. Studnia głębinowa powstaje wówczas, gdy wykonuje się odwiert w głębokich warstwach wodonośnych (około 20 - 30 m w głąb ziemi). Do jej pobierania używa się pompy głębinowej, z pomocą której można czerpać wodę pitną i użytkową.
Budowa rozwiązań niskoemisyjnych to przyszłość budownictwa i znaczna oszczędność energii.